I TY PRZYPNIJ ŻONKIL
Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Międzyrzecz włącza się w jedenastą edycję społeczno-edukacyjnej #AkcjaŻonkile upamiętniającej 80. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim.
19 kwietnia przypnijcie żonkile na znak, że #ŁączyNasPamięć, które będziemy rozdawać wspólnie z 17 Drużyna Harcerska Wagabunda im. Wirgiliusza Szuby oraz uczniami szkół podstawowych w bibliotece i na terenie miasta.
Organizatorem akcji jest Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
W tym roku Wolontariusze w całym kraju chcą rozdać 450 tysięcy papierowych kwiatów. Liczba ta symbolizuje liczbę Żydówek i Żydów, którzy byli zamknięci w getcie warszawskim w momencie jego największego przeludnienia – wiosną 1941 roku. Pierwszy raz w historii akcji Żonkile wolontariusze będą rozdawać papierowe kwiaty na ulicach sześciu polskich miast: w Warszawie, Łodzi, Krakowie, Białymstoku, Lublinie i Wrocławiu.
Akcję Żonkile wspierają Ambasadorzy i Ambasadorki: Wanda Traczyk-Stawska, Aleksandra Żeborowska, Ralph Kaminski, Bartosz Gelner oraz nasi wspaniali wolontariusze – Patrycja, Kacper i Zygmunt.
Do grona ambasadorów dołączyła również Grupę Granica, która w prowadzonych przez siebie działaniach na granicy polsko-białoruskiej realizuje przypomniane przez Mariana Turskiego XI przykazanie „Nie bądź obojętny”.
Honorową Ambasadorką akcji Żonkile została Hanna Krall, pisarka i dziennikarka, autorka książki „Zdążyć przed Panem Bogiem”. Na jej motywach przygotowano poruszającą animację dla uczniów i uczennic
Losy ludności cywilnej motywem przewodnim akcji Żonkile
„Sytuacja cywilów przebywających w czasie powstania w getcie warszawskim jest jednym z istotniejszych tematów, które chcemy poruszyć podczas całorocznego programu towarzyszącego obchodom 80. rocznicy wybuchu powstania. Również akcję Żonkile dedykujemy cywilom – około 50 tysiącom kobiet, mężczyzn i dzieci przebywających w kryjówkach na strychach domów i podziemnych bunkrach w trakcie walk, a także w gruzach getta po upadku powstania. Przez wiele tygodni pozostawali nieuchwytni dla niemieckich żołnierzy, a ich opór był tak samo ważny, jak opór tych, którzy walczyli z bronią w ręku”.