-
Projekt TV Na MUR-BETON
| Pn | Wt | Śr | Cz | Pt | So | N |
|---|---|---|---|---|---|---|
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
| |
|
7
|
8
|
9
|
10
|
11
|
12
|
13
|
|
14
|
15
|
16
|
17
|
18
|
20
| |
|
21
|
22
|
23
|
24
|
25
|
26
|
27
|
|
28
|
29
|
30
|
31
| |||
- Szczegóły
W ramach „Akcji Żonkile” jeszcze do połowy maja w Wypożyczalni dla dorosłych można obejrzeć wystawę poświęconą Powstaniu w getcie warszawskim. Poniżej kilka informacji i ciekawostek o tym kto był pomysłodawcą akcji, i jak jest jej idea, kto zaprojektował papierowego żonkila oraz o książkach poświęconych powstaniu i holocaustowi, przeznaczonych dla młodego odbiorcy, które można znaleźć na naszej wystawie. Akcję Żonkile wymyśliła Ewa Budek z Muzeum Polin. Inspiracją była książka Hanny Krall „Zdążyć przed Panem Bogiem”. Jej bohater Marek Edelman, ostatni przywódca powstania w getcie, a po wojnie wybitny lekarz, opowiedział autorce o bukietach żółtych kwiatów przysyłanych mu co roku 19 kwietnia przez nieznaną osobę. – To były róże, czasem gerbery. Przynosił je posłaniec z kwiaciarni, bez żadnej karteczki. Marek twierdził, że nadawcą była kobieta. Kiedy przestały przychodzić, powiedział ze smutkiem: „Pewnie już umarła” – wspomina Paula Sawicka, przyjaciółka Edelmana. Tajemnicza osoba była dobrze poinformowana o tym, gdzie aktualnie przebywa adresat kwiatów. Marek Edelman odbierał je w swoim mieszkaniu w Łodzi, a gdy w dniu przesyłki akurat przebywał w Warszawie, bukiet dostarczano mu tutaj. Za sprawą książki Hanny Krall utarło się, że lubi żółte kwiaty. Otrzymywał je więc przy różnych okazjach, np. od swoich pacjentów w szpitalu. Osoby, które razem z nim przychodziły 19 kwietnia pod pomnik Bohaterów Getta, też zaczęły przynosić tam żółte tulipany i żonkile. Składały je na stopniach monumentu i w innych miejscach walk i martyrologii Żydów. Kwiaty te stały się znakami pamięci o uczestnikach powstania 1943 r. Papierowe żonkile na potrzeby akcji Muzeum Polin zaprojektowała młoda artystka Helena Czernek. Po raz pierwszy rozdano je podczas obchodów 70. rocznicy wybuchu powstania w getcie, współorganizowanych przez Muzeum Powstania Warszawskiego (był to projekt „Warszawa dwóch powstań”). Na wystawie w Bibliotece Publicznej - poświęconej powstaniu w Getcie Warszawskim - znalazły swoje miejsce książki, które przeznaczone są dla młodszego odbiorcy, ponieważ o wojnie opowiadają dzieciom, używając przy tym języka zrozumiałego dla pokolenia urodzonego po 2010 r. Bardzo dobrze opisuje tę grupę książek tytuł jednej z serii: „Wojny dorosłych – historie dzieci”. Właśnie dzieciom i ich smutnym, często tragicznym losom są poświęcone historie napisane m.in. przez Krzysztofa Stręciocha, Joannę Papuzińską, Renatę Piątkowską i Annę Czerwińską-Rydel. Wymienieni autorzy starali się jak najlepiej pokazać najmłodszym straszny fragment historii XX wieku. Wojna widziana i pokazana oczami dziecka pokazuje okrutny, zły świat, w którym nagle muszą się znaleźć niewinni bohaterowie. Bardzo szybkie dojrzewanie. Gubienie jednej i wchodzenia w inną tożsamość, która daje szansę na przeżycie dziecku żydowskiemu to obraz ukazany m.in. w książkach: „Dom cioci Lusi”, „Wszystkie moje mamy”, „Asiunia” i Listy w butelce”. To tylko kilka książek z wielu ostatnio się ukazujących, których celem jest ukazanie: „historii, która nie powinna się wydarzyć i nie może się powtórzyć”.
- Szczegóły
„Darmowa prenumerata Gazety Wyborczej udostępniona została przez Fundację Instytut Wsparcia Organizacji Pozarządowych we współpracy z PITax.pl Łatwe podatki (www.pitax.pl).”
- Szczegóły
W najnowszym numerze "Poradnika Bibliotekarza" ukazał się artykuł pt. "Podobne bryły, indywidualne aranżacje", w którym Pani Monika Simonjetz - pracownik Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w zielonej Górze - porównuje rozwiązania architektoniczno-aranżacyjne dwóch Bibliotek: w Międzyrzeczu i w Słubicach. Artykuł jest fragmentem opracowania "Nowe przestrzenie i nowe technologie - dlaczego warto modernizować biblioteki", autorstwa A.Bucka, M.Somonjetz, D. Kotlarka. Zapraszamy do lektury!!!
